ประเภทของไฟฉุกเฉินมีสองประเภทหลักคือ ต้องมีการบำรุงรักษากับประเภทที่ปล่อยทิ้งไว้ได้เลย
ไฟฉุกเฉินที่มีการบำรุงรักษาจะยังคงสว่างอยู่ตลอดเวลาและอยู่ในสภาพแสงฉุกเฉินอย่างน้อย 3 ชั่วโมงหลังจากไฟดับ ไฟฉุกเฉินสำหรับใช้ในสถานที่ชุมนุมเช่นโรงภาพยนตร์, สถานบันเทิงและศูนย์การค้าและสถานที่ใกล้เคียง
ไฟฉุกเฉินที่ไม่ต้องบำรุงรักษาจะสว่างขึ้นเฉพาะในกรณีที่ไฟฟ้าดับและยังคงติดไฟตามระยะเวลาฉุกเฉินขั้นต่ำที่ต้องการ ไฟฉุกเฉินที่ไม่ต้องบำรุงรักษาพบได้ในสำนักงานร้านค้าและโรงงาน
ไฟฉุกเฉินในโรงเรียนก็จำเป็นต้องมีเหมือนกัน โดยมันจะส่องสว่างในเวลากลางคืน ไฟฉุกเฉินในห้องน้ำคนพิการก็ควรจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งดวงใหญ่ๆ
ระบบสำรองแบตเตอรี่ในช่วงแรกนั้นมีขนาดใหญ่มากทำให้ขนาดของไฟส่องสว่างน้อยลงซึ่งพวกเขาให้พลังงาน ระบบปกติใช้แบตเตอรี่กรดตะกั่วเพื่อเก็บประจุ 120 โวลต์เต็ม
เมื่อเทคโนโลยีพัฒนาต่อไปความต้องการแรงดันไฟฟ้าสำหรับไฟลดลงและขนาดของแบตเตอรี่ก็ลดลงเช่นกัน ไฟที่ทันสมัยมีขนาดใหญ่พอ ๆ กับหลอดไฟ – แบตเตอรี่มีขนาดพอดีกับฐานของโคม
บริษัทที่ซื้อไฟฉุกเฉินมาติดก็ลงทุนไม่มากนัก และมันจะเกิดความง่ายต่อการทำงานของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วย เมื่อเกิดเหตุการณ์อาชญากรรมหรือการโจรกรรมต่างๆ ก็จะเห็นคนร้ายได้อย่างชัดเจนที่สุด
และไฟฉุกเฉินก็มีรหัสโค้ด ทำให้เมื่อมีการเรียกจะรู้ว่ารหัสของไฟฉุกเฉินนี้หมายถึงอุปกรณ์ที่มีขนาดเท่าไหร่ และราคาเท่าไหร่ นำไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์ใด ซึ่งถือว่าอุปกรณ์ชิ้นนี้มีความต้องการในแง่ของสถานที่ใหญ่ หรือสถานที่สาธารณะที่มีคนอยู่เป็นจำนวนมาก เช่นหอพัก,โรงภาพยนตร์ เป็นต้น
